Üçüncü ve Dördüncü Nokta:
Özet olarak, Gazze’de yaşanan olaylarla ilgili duruş ve konumumuz şöyledir:
İlk olarak şunu belirtmeliyim ki, bulanık suda balık avlayan kimselere karşı son derece dikkatli olmalıyız. Onlar hamasi ve duygusal çağrılar yaparak, var olan sorunlarımıza sorun katmakta ve bizleri çıkmaza sürüklemektedirler. Hepinizin bildiği üzere Peygamber -sallallâhu aleyhi ve sellem- Mekke döneminde, kâfirlerin Müslümanlara en acı işkenceler tattırmasına izin veriyordu. Durum öyle bir hal almıştı ki, Müslümanlar Rasulullah -sallallâhu aleyhi ve sellem- den kafirlerle savaşa girmesini istiyorlardı. Allah Rasulü, bir müddet sonra, bazı kimselere hicret etme izni vermiş, geride kalan müslümanlar da, cihat ve savaş izni istemeye devam etmişlerdir. Bir hadis var. Habbab b. el-Eret anlatıyor: Rasulullah -sallallâhu aleyhi ve sellem- Kabe’nin gölgesinde, kaftanını yastık edinerek, ona dayanmış oturuyordu, yanına geldik ve (müşriklerin yaptıkları zulüm hakkında) şikayette bulunduk ve ona şöyle dedik: Yâ Resûlallah! Yüce Allah’a, bizim için, dua et! Bizim için, Allah’tan, yardım talep et!
Resûlullah -sallallâhu aleyhi ve sellem- de bunun üzerine şöyle buyurdu: “Sizden önce yaşamış insanlardan bir adam yakalanır, kendisi için yerde bir çukur kazılır, o kimse, o çukura, gömülür, sonra bir testere getirilip, başının üzerine konulup, biçilerek ikiye bölünürdü de, bu işkence onu, dininden döndüremezdi! Vallahi, yüce Allah bu işi, muhakkak tamamlayacak, Hattâ hayvanına binmiş bir kimse, San’a’dan çıkıp Hadramevt’e kadar gidecek de, yüce Allah’tan başka, bir şeyden korkmayacak! Ancak, koyunları varsa, onlar hakkında kurt saldırmasından endîşe duyacaktır.
Fakat siz, acele ediyorsunuz! Bu hadisi Buhari rivayet etmiştir. Peygamber -sallallâhu aleyhi ve sellem- Mekke dönemi diye bilinen 13 yıllık zaman diliminde bu hal üzere devam etmiş, Medine’ye hicret ettiğinde iki yıl beklemiş ve yüce Allah’ın şu buyruğu inmiştir “Kendilerine savaş açılan Müslümanlara, zulme uğramaları sebebiyle cihad için izin verildi. Şüphe yok ki Allah’ın onlara yardım etmeğe gücü yeter”(2) Bu ayetle, savaşmaya izin verilmiş olup, ardından şu ayet gelmiştir, “Sizinle savaşanlarla Allah yolunda savaşın, aşırı gitmeyin; doğrusu Allah aşırı gidenleri sevmez”(3) ve hemen sonra da “Küfrün elebaşlarıyla savaşın. Çünkü onlar yeminlerine riayet etmeyen kimselerdir”(4) , “Allah'a ve ahiret gününe inanmayanlarla savaşın”(5) buyrukları inmiştir. Yani, şunu söyleyebiliriz ki, direk cihat etme emri yaklaşık olarak, peygamberliğin 16 ya da 17. yılında gelmiştir. Bilindiği üzere, Rasulullah -sallallâhu aleyhi ve sellem- in peygamberlik süresi 23 yıl olup, 17 yılı sabretmekle ve tavsiye etmekle geçmiştir. Bu gün bizler ne den acele etmekteyiz?
Aranızdan, iyi de onlar ambargo uyguluyorlar, Gazze’de bize işkence ve azap etmekteler diyenleri duyar gibiyim.
Bu sese vereceğim cevap ise şudur: sabredin, acele etmeyin, sorun çıkarmayın. Olayı sabır ve tahammül mertebesinden, kanla sonuçlanacak çatışma aşamasına getirmeyin. Arkadaşlar! Derse gelmeden hemen önce öğrendiğime göre ölü sayısı 537, yaralı sayısı ise 2500’e ulaşmış. Bu ne böyle? Bu kadar ölü ve yaralı küçümsenmemeli. Hani sabır ve hani tahammül? Cihat ne kadar ibadetse, sabırda bir o kadar ibadettir. Hatta Yüce Allah şöyle buyurmaktadır: “Allah'ın yarattığı yeryüzü geniştir. Yalnız sabredenlere, ecirleri sonsuz olarak ödenecektir.(6) Evet sabır ibadettir ve bizden kendisine sabırla ibadet etmemizi istemektedir. İnsanları, ambargoya sabretme aşamasından hangi sebep ve nedenle, kanla sonuçlanacak ve birçok cana mal olacak çatışmalara taşıyorsunuz.? Ne savaş ve ne de kendilerini savunma konusunda bir alt yapıları olmayan o insanları neden bu felaketlerle, bombalarla baş başa bıraktınız da kendiniz Beyrut’a ve Lübnan’a sığındınız? Bu sebeple, kimsenin duygu ve hamasetle hareket ederek bu insanları savaşın ortasına itmeye hakkı yoktur. Sabırlı olmak, zorluklara göğüs germek, heyecanlanmamak gerekir. Sabretmek bir ibadettir. Allah Rasulü -sallallâhu aleyhi ve sellem- ve beraberindeki Müslümanlar Kureyş ve kâfirlerin eza ve cefasına çok uzun sabrettiler. 23 sene süren peygamberlik döneminin yaklaşık olarak 17 yılı sabretmekle geçirildi. Bütün bu örneklere rağmen neden sabretme tarafını düşünmez, önemsemeyiz. İki ya da üç sene ambargo yaşandı sabredelim, insanları bu felakete, bu acı savaşa ve bütün bu iç yakan sıkıntılara sürüklemeyelim. Acele ederek, olayı askeri bir hale sokarak çatışmaya girmeyelim. Ey Kardeşim! Allah’tan kork. Allah Rasulü -sallallâhu aleyhi ve sellem- namazla ilgili bir meselede ümmetine acımış ve namazı uzattığı için Muaz b. Cebel’e sen fitneci misin demiştir. Duygularıyla ve hamasetiyle hareket edip, Müslüman kanının dökülmesine sebep olan, gereken mühimmatın onda birine dahi sahip olmamalarına rağmen Müslümanları savaşa sokan kişiler hakkında ne demek doğru olur? Onlara, henüz gereken güce sahip değilken, Müslümanları bu fitneye neden çekiyorsunuz denmez mi? Kureyşli müşrikler, Medine’de yaşayan Yahudilerle Allah Rasulu aleyhine anlaşma yapıp, ambargo uygulayınca, peygamber -sallallâhu aleyhi ve sellem- durumu değerlendirip bir ay sonra Gatafan kabilesine elçi göndererek, kâfirlere yardımcı olmamak şartı koşmuş ve karşılığında Medine hurmalıklarının yarısını onlara vermeyi teklif etmişti. Allah Rasulu -sallallâhu aleyhi ve sellem- ensarın ileri gelenlerini bir araya toplayarak, insanların yaşadıkları sıkıntı ve zor durumlardan bahsederek, bundan razı olmadığını ve hoşlanmadığını ifade etmiş ve bütün bunlara rağmen o gün için güçlerini aşan silahlı bir çatışma kararı almamıştır. Salman’ı Farisi’den hendek kazma görüşünü duymuş ve benimsemişti. İşte Rasullullah’ın tavrı bu olmuştu. Şimdi soruyorum, bizlerin dindarlığı Allah Rasulü ve sahabelerinkinden daha mı çok? İmanımız onlarınkinden daha mı güçlü, Allah’a olan sevgimiz onlarınkinden daha mı derin? Elbette hayır. Tüm yaşanan olumsuzluklara ve Rasulullah -sallallâhu aleyhi ve sellem-‘in hoşnutsuzluğuna rağmen çatışma yolunu tercih etmemiş, Gatafan kabilesine bir elçi göndererek onlara Medine hurmalıklarının yarısını vererek anlaşmaya varmak istemişti. Allah teâla, Ensar’ın iki ileri geleninin ayaklarını sabit kılmış ve bu konuda onlar şöyle görüş bildirmişlerdi: “Ey Allah’ın Rasulü, bu hurmalar cahiliye döneminde Yahudilere nasip olmadı şimdi İslam geldikten sonra mı nasip olacak?
Hayır sabredeceğiz! Gördüğünüz gibi, savaşalım demiyorlar, sabrediyorlar ve ummadıkları bir yerden Allah’ın desteği kendilerine hemen geliveriyor. Onlar sabredip, Rasule ittiba edince, Allah katından yağmur ve rüzgâr geliyor ve yardıma mazhar oluyorlar. Bu konuyu, siyer kitaplarında, Ahzab/Hendek savaşı bölümünde iyice okuyun.
Benim tüm söylemek istediğim şudur: Kimse duygu ve hamasetiyle sizleri bir yerlere sürükleyip, ateşin ortasına atmasın. Bazı insanların, cihat ilan edilsin isteklerini işitmekteyim. Ben kesinlikle meşru olan, kuralları ile yapılan cihada karşı değilim. Ama meşru cihadın kuralları vardır ve bu kurallar bu gün için gerçekleşmemiştir. Silahlı çatışmaya girecek gücümüz bulunmamaktadır. Allah kula ancak kaldırabileceği yükü yükler. Bir örnekte İsa aleyhisselam’dan verelim. Ahir zamanda Muhammed -sallallâhu aleyhi ve sellem- ‘in dini ile hükmedecek olan, İsa aleyisselam beraberindeki Müslümanlarla Tur dağına çıkmakla emir olunacak. Yüce Allah, ona şöyle vahiy edecek: ben sizin güç ve kuvvetle karşılık veremeyeceğiniz bir topluluk yarattım, Tur dağında çıkın. Allah teâla ona, Yecüc ve Mecüc’le çarpışmayı emretmedi. Nasıl olurda, Yecüc ve Mecüc’ün kullarıma ve onların toprakları üzerinde yıkıp, yakmalarına izin veriyorsun demedi. Tur dağına çıkmasını emrederek, İsa ve beraberindekilere ben güç, kuvvet koyamayacağınız bir topluluk yarattım diye haber verdi. Bakın, Allah teâla nasıl hüküm veriyor. Buradan da şu anlaşılıyor ki, savunma cihadında bile güç ve kuvvet göz önünde bulundurulmalıdır. Her yaşanan soruna silahlı çatışma ile cevap verilecek olunsaydı, İslam dininin kâfirlerle yapılmasına izin verdiği ateşkes ve anlaşmaların ne anlamı kalırdı. Yüce Allah şöyle buyurmakta:
“Eğer onlar barışa yanaşırlarsa, sen de yanaş ve Allah'a güven. O, şüphesiz işitir ve bilir”.(7) Evet bu ayet ne anlam taşıyor o zaman? Buna binaen, Şeyh Abdulaziz b. Baz- rahimehullah- Müslümanların canının korunması ve evlerinin yıkılmaması adına Yahudilerle anlaşma yapmanın caiz olduğu konusunda fetva vermiştir. Bununla birlikte cihat için lazım olacak gerekli hazırlığın yapılmasını söylemiştir. Cihat hazırlığı ilk olarak, manevi, imani hazırlıkla başlar ve peşinden maddi, fiziksel hazırlık gelir. O halde, Müslümanların başına gelen bu olaylar karşısında üzerimize düşen görevimizle ilgili olarak, onlara az önce açıkladığım şekliyle dualarımızla yardım etmeliyiz. Bizler Müslüman kanını çok değerli görmekteyiz, akıtılan bu kanlar küçümsenemez. Bu yaşananlardan ne Allah teâla, ne rasulü ve ne de mü’minler razı olabilir. Bizler önce kendi nefislerimize ve sonra kardeşlerimize sabretmeyi hatırlatarak yüce Allah’a ibadet etmekteyiz. O, şöyle buyurmaktadır: “Peygamberlerden azim sahibi olanların sabrettiği gibi sen de sabret.”(8) Yaşanan bu tür olaylara karşı sabretmek, hikmetli ve övülen bir siyasettir. Sabır bir ilaçtır. Sabır göstermek, ağır başlı olup, acele etmemek inşallah sorunları çözecektir. Yüce Rabbimizden bu belayı kaldırmasını, bizleri muvaffak kılmasını niyaz ederiz. İnsanları tehlikeye sürüklemek, dinimize ve Allah’ın şeriatını aykırı bir davranıştır.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(2)Hac/39
(3)Bakara/190
(4)Tevbe/12
(5)Tevbe/29
(6)Zümer/10
(7)Enfal/61
(8)Ahkâf/35
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment